สำหรับผม นั้น ผมมองโคบี้ เป็นเหมือนบุคคลสำคัญในชีวิตจริงๆ ผมเริ่มดูบาสเกตบอลเอ็นบีเอในปี1997ตอนผมยังเป็นเด็กอายุ 10 ขวบ แล้วได้เห็นโคบี้แจ้งเกิดในศึกออลสตาร์เกม ปี1998ซึ่งทำให้เขาก้าวจากเด็กหน้าใหม่ กลายเป็น ดาวรุ่งผู้เตรียมรับไม้ต่อจากไมเคิลจอร์แดน พัฒนาตัวเองขึ้นมาเรื่อยๆส่วนผมก็อายุมากขึ้น ทำให้รู้สึกเหมือน ” ผมและโคบี้เติบโตมาพร้อมๆกัน”
ผมเห็นโคบี้ ประสบความสำเร็จ คว้าแชมป์เอ็นบีเอ รวมถึงผ่านจุดตกต่ำคือช่วงที่มีคดีล่วงละเมิดทางเพศ สิ่งที่ผมเห็นตลอดอาชีพของโคบี้ คือ “เขาเป็นคนที่ไม่ยอมแพ้” ต่อให้เพื่อนร่วมทีม จะเก่งหรือจะแย่ขนาดไหน เขาก็พยายามสู้ เพื่อให้ทีมชนะทุกนัดจริงๆ”
ในปี2016ซึ่งเป็นฤดูกาลสุดท้ายของเขานั้นยอมรับว่ารู้สึกใจหายพอสมควร แต่ก็พยายามเข้าใจว่า ถึงเวลาของเขาแล้วจริงๆเมื่อโคบี้รีไทร์ผมก็รู้สึกดีที่ได้เห็นเขามาดูที่สนามบ้าง โดยเฉพาะปลายปี2019เป็นเกมระหว่าง ดัลลัส แมฟเวอริกส์กับลอสแองเจลิสเลเกอร์ส ผมถึงกับชี้นิ้วบอกแม่ว่าแม่ครับ เกมนี้ โคบี้ มาดูด้วยผมกับแม่ต่างยิ้มอย่างมีความสุขได้ได้เห็นเขามาดูเกมในวันนั้นผมเชื่อว่าโคบี้ไบรอันท์ยังคงมีชีวิตอยู่ในความทรงจำของแฟนบาสเกตบอลทุกคน สุขสันต์วันเกิดครับ และ ขอขอบคุณสำหรับผลงานในช่วงเวลาที่ผ่านมา
